เนื้อเพลง ยังไม่มี – Nefhole Feat. เลอก๊ากซง

<p><b>เนื้อเพลง&colon; ยังไม่มี<&sol;b><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <b>Nefhole Feat&period; เลอก๊ากซง<&sol;b><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <b>เพลงใหม่ 2559 &sol; 2016<&sol;b><br &sol;>&NewLine;<a name&equals;'more'><&sol;a><br &sol;>&NewLine;ทุกคนคงใฝ่ฝันอยากมีบ้านแสนสุข<br &sol;>&NewLine;มีสวนหน้าบ้านมีกระถางดอกไม้ที่แขวนปลูก<br &sol;>&NewLine;หนูคิดว่าหนูโชคดีที่อาศัยอยู่ในกลางเมืองใหญ่<br &sol;>&NewLine;แต่แอบได้ยินพ่อแม่พูดถึงเรื่องต้องหาที่อยู่ใหม่<&sol;p>&NewLine;<p>หนูถามแม่ว่าตรงนี้ทำไมไม่ใช่ที่บ้านเรา<br &sol;>&NewLine;แม่บอกอยู่ตรงนี้ไม่ได้ตรงนี้มันคือที่ของบ้านเค้า<br &sol;>&NewLine;คุณครูก็บอกบ้านหนูมันคือที่ดินซับซ้อน<br &sol;>&NewLine;ผู้ใหญ่ใจร้ายบางคนไม่ต้องการให้มีบ้านใครมาทับซ้อน<&sol;p>&NewLine;<p>ชุมชนเล็ก ๆ ที่มีถนนหน้าบ้านหนูมีรถไฟผ่าน<br &sol;>&NewLine;แต่หนูไม่เคยมีเพื่อนมาเล่นไม่ค่อยอยากมีใครผ่าน<br &sol;>&NewLine;อะไรหรือคะคุณครูที่ใช้วัดค่าของความเป็นคน<br &sol;>&NewLine;ในเมื่อเลือดไทยของหนูมันเข้มกว่าหมึกที่พิมพ์ลงบัตรประชาชน<&sol;p>&NewLine;<p>หรือบ้านของหนูไม่มีโฉนดที่ดินเลยไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียง<br &sol;>&NewLine;แต่ทำไมหนูเห็นพ่อแม่ยกมือตอนที่มีคนมาหาเสียง<br &sol;>&NewLine;บ้านหนูได้ข้าวหนึ่งถังบ้านหลังนั้นได้เท่าเกวียน<br &sol;>&NewLine;แบบนี้ใช่ไหมคะที่คุณครูเค้าเรียกว่าความไม่เท่าเทียม<&sol;p>&NewLine;<p>ร้อง จะตะโกนปล่อยออกไป เผื่อมีใครรับฟัง<br &sol;>&NewLine;ในเรื่องราวเลวร้าย เกินกว่าใจทนไหว<br &sol;>&NewLine;แม้ในวันนี้ อาจจะยังไม่มีเช่นอย่างใครเขา<br &sol;>&NewLine;เพียงท่องจำว่าทำดีไว้ คงมีสักวันที่เสียงของเรามีใครได้ยิน<&sol;p>&NewLine;<p>เลิกเรียนสี่โมงเย็นต้องกลับบ้าน<br &sol;>&NewLine;จากโรงเรียนที่สวยใส ชีวิตต้องกลายเป็นกลับด้าน<br &sol;>&NewLine;มีบ้านที่ซอมซ่อ แม่พ่อหาเช้าและกินค่ำ<br &sol;>&NewLine;ระหว่างทางที่เดินเท้า บนคอนกรีตให้เหยียบย่ำ<&sol;p>&NewLine;<p>ซ้ำยังถูกมองว่าเราเป็นคนแตกต่าง<br &sol;>&NewLine;เพื่อน ๆ เขานินทาที่ดูไม่น้อยกว่า 8 อย่าง<br &sol;>&NewLine;เพราะเพียงแค่ว่าเรามีบ้านตั้งอยู่ในสลัม<br &sol;>&NewLine;ที่สังคมเป็นคนประณาม แต่พวกเรากลับถูกกระทำ<&sol;p>&NewLine;<p>แต่ใครจะเห็นว่าบ้านเราก็มีดี<br &sol;>&NewLine;พื้นที่ชุมชนเล็ก ๆ ที่ไม่ได้ขอใครอยู่ฟรี<br &sol;>&NewLine;ยังคงมีอาชีพใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง<br &sol;>&NewLine;ที่อิ่มทั้งพ่อ อิ่มทั้งแม่ อิ่มทั้งพี่ อิ่มทั้งน้อง<&sol;p>&NewLine;<p>แต่ยามลำบากไม่รู้จะหันหาใคร<br &sol;>&NewLine;ความฝันเล็ก ๆ ของหนูคืออยากจบมหาลัย<br &sol;>&NewLine;เพื่อกลับมาพัฒนา ช่วยเหลือและแบ่งเบา<br &sol;>&NewLine;เพราะหากเราไม่ช่วยกันเอง แล้วใครล่ะจะช่วยเรา<&sol;p>&NewLine;<p>ร้อง จะตะโกนปล่อยออกไป เผื่อมีใครรับฟัง<br &sol;>&NewLine;ในเรื่องราวเลวร้าย เกินกว่าใจทนไหว<br &sol;>&NewLine;แม้ในวันนี้ อาจจะยังไม่มีเช่นอย่างใครเขา<br &sol;>&NewLine;เพียงท่องจำว่าทำดีไว้ คงมีสักวันที่เสียงของเรามีใครได้ยิน<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะคำว่าคนคุณค่าไม่มี สังคมที่มีก็เลยไม่ฟัง<br &sol;>&NewLine;เพราะจนเลยมองไม่ดี เพราะเงินไม่มี เสียงเลยไม่ดัง<br &sol;>&NewLine;เพราะเราไม่มีสตางค์ ทำไมมันช่างเลวร้าย<br &sol;>&NewLine;สังคมที่อยู่ในฝัน น่ะมันจะมีจริงไหม<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะคำว่าคนคุณค่าไม่มี สังคมที่มีก็เลยไม่ฟัง<br &sol;>&NewLine;เพราะจนเลยมองไม่ดี เพราะเงินไม่มี เสียงเลยไม่ดัง<br &sol;>&NewLine;เพราะเราไม่มีสตางค์ ทำไมมันช่างเลวร้าย<br &sol;>&NewLine;และเสียงในความฝัน ที่ฉันทำได้เพียงแค่<&sol;p>&NewLine;<p>ร้อง จะตะโกนปล่อยออกไป เผื่อมีใครรับฟัง<br &sol;>&NewLine;ในเรื่องราวเลวร้าย เกินกว่าใจทนไหว<br &sol;>&NewLine;แม้ในวันนี้ อาจจะยังไม่มีเช่นอย่างใครเขา<br &sol;>&NewLine;เพียงท่องจำว่าทำดีไว้ คงมีสักวันที่เสียงของเรามีใครได้ยิน<&sol;p>&NewLine;<p>ร้อง จะตะโกนปล่อยออกไป เผื่อมีใครรับฟัง<br &sol;>&NewLine;ในเรื่องราวเลวร้าย เกินกว่าใจทนไหว<br &sol;>&NewLine;แม้ในวันนี้ อาจจะยังไม่มีเช่นอย่างใครเขา<br &sol;>&NewLine;เพียงท่องจำว่าทำดีไว้ คงมีสักวันที่เสียงของเรามีใครได้ยิน<&sol;p>&NewLine;