เนื้อเพลง รอกระถินคืนถิ่น – ไหมไทย หัวใจศิลป์

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; รอกระถินคืนถิ่น<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <strong>ไหมไทย หัวใจศิลป์<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <strong>เพลงใหม่ 2565 &sol; 2022<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;<&excl;--more--><&sol;p>&NewLine;<p>เหน็บหนาว หัวลมผ่าน<br &sol;>&NewLine;ทรวงสะท้าน เหม่อมองท้องนา<br &sol;>&NewLine;คึดฮอดกระถิน สาวบ้านป่า<br &sol;>&NewLine;เจ้าจากท้องนาไปอยู่เมืองไกล<&sol;p>&NewLine;<p>เสียงลมพัดตึ้ง ๆ<br &sol;>&NewLine;คือเสียงใจของอ้ายไหวสั่น<br &sol;>&NewLine;เมื่อตาหวาน ทิ้งอ้ายให้อยู่บ้านนา<br &sol;>&NewLine;คึดฮอดน้อง เหม่อมองท้องนภา<br &sol;>&NewLine;เห็นตั้งแต่ดวงหน้าคนเคยกอด<br &sol;>&NewLine;แม่ยอดกระถิน<&sol;p>&NewLine;<p>หงอยคันแทกิ่ว เบิ่งสายลม พัดดอกสะแบง<br &sol;>&NewLine;ปลิวแว้งแหว่ง แก่งนกกาเคียงคู่บิน<br &sol;>&NewLine;อุกอั่งเอ้า หมองเศร้า ข้าวบ่กิน<br &sol;>&NewLine;กลิ่นหอมดอกผักอีฮีน<br &sol;>&NewLine;บ่คือกลิ่นแก้มนวลน้องนาง<&sol;p>&NewLine;<p>ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า<br &sol;>&NewLine;ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า<br &sol;>&NewLine;ลืมต้นส้มอึ่งเพ้ากระเดาคุ้ยป่นปลา<br &sol;>&NewLine;ย้านน้องหล้าลืมมื้อไต่คันแท<br &sol;>&NewLine;ไปสะเวินหลงแอร์ ขี่บันไดเลื่อน<&sol;p>&NewLine;<p>ปีเดือนเคลื่อนคล้อยลอยผ่าน<br &sol;>&NewLine;ย้านตาหวาน ลืมอ่อนหอยลายเทา<br &sol;>&NewLine;ลืมของแซบอีสานบ้านเฮา<br &sol;>&NewLine;ลืมปั้นข้าวเคยคุ้ยกินกับป่น<br &sol;>&NewLine;จากนาไปอยู่ไทยดน<br &sol;>&NewLine;ย้านลืมคนเคยใต้หนูนำกัน<&sol;p>&NewLine;<p>งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่<br &sol;>&NewLine;งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่<br &sol;>&NewLine;บ่ตากแดดหน้าแหล คืออ้ายผู้อยู่นา<br &sol;>&NewLine;อุ้มมัดกล้า แขนเปื่อยเป็นฮัง<br &sol;>&NewLine;บ่คือกระเป๋าหนังนั่งเอามือกุมเม้า<&sol;p>&NewLine;<p>เสียงฟ้าฮ้องตื้ม ๆ คือเสียงของฟ้าฮ้องสั่ง<br &sol;>&NewLine;เมฆบาง ๆ ลมหนาวลอง ข้าวออกรวง<br &sol;>&NewLine;เอิ้นฝากฟ้า ไปบอกคนอยู่เมืองหลวง<br &sol;>&NewLine;ว่าคนที่คอยเป็นห่วง<br &sol;>&NewLine;แหงนมองฟ้า คองถ่าจนวิน<&sol;p>&NewLine;<p>ความคิดฮอดเจ้า พาใจอ้ายมีน้ำตา<br &sol;>&NewLine;นั่งอิจฉาหมู่นกกาเคียงคู่โบยบิน<br &sol;>&NewLine;คือหัวใจสิขาด ปั๊ด ๆ หล่นลงดิน<br &sol;>&NewLine;กลับมาสาหล่ากระถิน<br &sol;>&NewLine;กลับคืนถิ่นอีสานบ้านเฮา<&sol;p>&NewLine;<p>เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น<br &sol;>&NewLine;เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น<br &sol;>&NewLine;คนเคยเทียวคู่อ้ายไปลี่อยู่กรุง<br &sol;>&NewLine;ลมพัดทุ่งขี้ฝ่าเหงาบังแสง<br &sol;>&NewLine;อ้ายยังรอคำแพง ถ่ากระถิน<br &sol;>&NewLine;น้อคืนบ้าน<&sol;p>&NewLine;