เนื้อเพลง ลืมไป – สิงโต ปราชญา, คอปเตอร์ ภานุวัฒน์

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; ลืมไป<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <strong>สิงโต ปราชญา&comma; คอปเตอร์ ภานุวัฒน์<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ต้นฉบับโดย&colon; <strong>แว่นใหญ่ โอฬาร<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;<&excl;--more--><&sol;p>&NewLine;<p>เรื่องราวตั้งมากมายที่ต้องเจอในชีวิต<br &sol;>&NewLine;ทำให้คนอย่างฉันนั้นไม่ทันจะได้คิด<br &sol;>&NewLine;ว่าแท้จริงมันคืออะไรที่สำคัญสำหรับจิตใจ<br &sol;>&NewLine;มีผู้คนมากมายที่ต้องเจอในชีวิต<br &sol;>&NewLine;ใส่ใจให้กับเขาแต่ก็ลืมอีกนิด<br &sol;>&NewLine;ว่าฉันหันหลังให้กับใครที่ใกล้ชิด<br &sol;>&NewLine;และเขานั้นสำคัญขนาดไหน<&sol;p>&NewLine;<p>มีเงินทองมากมาย ซื้อความรัก ความสุขไม่ได้<br &sol;>&NewLine;แต่ว่าฉันนั้นก็ไม่รู้สึกตัว<br &sol;>&NewLine;ว่ามันดีแค่ไหนที่มีเธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าฉันควรจะกอดเธอไว้<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตเปราะบางขนาดไหน<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตมันดีแค่ไหน<br &sol;>&NewLine;ที่ได้พบความรักดี ๆ ของเธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ฉันเห็นผู้คนมากมาย ตามหาความหมายของชีวิต<br &sol;>&NewLine;ว่าต่างคนต่างก็ตีความหมายมักจะมีหลากหลายทางความคิด<br &sol;>&NewLine;แต่ฉันยังจมอยู่กับกองทุกข์และไม่เห็นจะสุขเลยสักกะนิด<br &sol;>&NewLine;แม้จะเดินทางไปไขว่ไปคว้าได้รางวัลมาทั่วสารทิศ<&sol;p>&NewLine;<p>แล้วกลับบ้านหอบกายที่อิดอ่อน<br &sol;>&NewLine;เมื่อเปิดประตูเข้าไปแล้วไม่เจอเธออยู่เหมือนวันก่อน<br &sol;>&NewLine;เก้าอี้ ผ้าห่ม ที่นอน รวมถึงปลอกหมอนที่ได้เคยซื้อไว้<br &sol;>&NewLine;จะมีประโยชน์อะไรหากไม่มีเธอได้อยู่ได้กินได้ร่วมได้ใช้<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะเราต่างใช้เวลาตามหาอะไรตั้งมากมาย<br &sol;>&NewLine;เพราะสุขอาจจะอยู่ใกล้ชิดอยู่กับหมู่มิตรหรือว่าอยู่รอบ ๆ กาย<br &sol;>&NewLine;ทรัพย์สินที่มากอนันต์แต่ซื้อเธอนั้นกลับมาไม่ได้<br &sol;>&NewLine;เวลามันจึงสำคัญ พรุ่งนี้อีกกี่วันฉันก็ตอบไม่ได้<&sol;p>&NewLine;<p>มีเงินทองมากมาย ซื้อความรัก ความสุขไม่ได้<br &sol;>&NewLine;แต่ว่าฉันนั้นก็ไม่รู้สึกตัว<br &sol;>&NewLine;ว่ามันดีแค่ไหนที่มีเธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าฉันควรจะกอดเธอไว้<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตเปราะบางขนาดไหน<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตมันดีแค่ไหน<br &sol;>&NewLine;ที่ได้พบความรักดี ๆ ของเธอ<&sol;p>&NewLine;<p>และตอนนี้จะทำเช่นไรก็ไม่อาจทำให้เธอ<br &sol;>&NewLine;กลับมายืนอยู่ตรงนี้<br &sol;>&NewLine;อยากขอแลกเสี้ยวเวลา กับทุกสิ่งที่ฉันมี<br &sol;>&NewLine;แค่ได้กอดเธอให้นานอีกครั้ง<&sol;p>&NewLine;<p>ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าฉันควรจะกอดเธอไว้<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตเปราะบางขนาดไหน<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม<br &sol;>&NewLine;ลืมไปว่าชีวิตมันดีแค่ไหน<br &sol;>&NewLine;ที่ได้พบความรักดี ๆ ของเธอ<&sol;p>&NewLine;