เนื้อเพลง วัฏจักรความรู้สึก – ภูมิมินท์ บึงชารี

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; วัฏจักรความรู้สึก<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <strong>ภูมิมินท์ บึงชารี &lpar;Phumin&rpar;<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <strong>เพลงใหม่ 2564 &sol; 2021<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;<&excl;--more--><&sol;p>&NewLine;<p>ฉันเปรียบฉันไว้เป็นน้ำค้างที่ร่วงหล่น<br &sol;>&NewLine;จากฟ้านภาลัยโอบกอดผืนทรายผืนดินปกคลุม<br &sol;>&NewLine;ดูแลเจ้าดอกไม้ให้ไสวงดงามตามกาลเวลา<br &sol;>&NewLine;และพอเช้าฉันก็ไร้ค่าแสงส่องมาปกคลุมทดแทน<&sol;p>&NewLine;<p>ดอกหญ้าก็เติบโตด้วยน้ำค้างที่คอยดูแล<br &sol;>&NewLine;แต่ใยหนอเจ้าถึงคอยแต่ดวงดาวส่องแสงกระทบ<br &sol;>&NewLine;ด้วยความคิดว่าดวงดาวคือคนทำดอกหญ้าให้งดงามได้<br &sol;>&NewLine;แต่หาไม่รู้ได้ไม่ น้ำค้างคือผู้หวังดี<&sol;p>&NewLine;<p>ไม่ใช่ฝนไม่ใช่ลำธาร<br &sol;>&NewLine;ที่หล่อเลี้ยงความงามของเจ้า<br &sol;>&NewLine;ดอกหญ้าไม่คิดบ้างเลยหรือเปล่า<br &sol;>&NewLine;ว่าเจ้าเติบโตทุกวันเพราะใคร<&sol;p>&NewLine;<p>นี่แหละหนอความรัก<br &sol;>&NewLine;วัฏจักรของความรู้สึก<br &sol;>&NewLine;เพราะเราต่างคนต่างนึก<br &sol;>&NewLine;หลายคนก็หลายสารพัดนึก<br &sol;>&NewLine;ต่างแสดงความรู้สึก<br &sol;>&NewLine;ตีราคาค่าความรักของมันกันไปเอง<&sol;p>&NewLine;<p>ฉันเปรียบเพลงนี่ไว้เช่นความหลังที่บริสุทธิ์<br &sol;>&NewLine;จากสามัญสู่สูงสุด ความรักมันเกิดขึ้นกับคนทุกคน<br &sol;>&NewLine;แต่ว่าใครเล่าใครหนอ ที่จะหวังแค่เพียงดูแล<br &sol;>&NewLine;แต่ขอไม่ขอแม้แต่จะมาเป็นผู้ครอบครอง<&sol;p>&NewLine;<p>ใยเจ้าความรัก เป็นเช่นนี้ไม่มีเข้าใจ<br &sol;>&NewLine;คนที่หวังดี คือคนที่ใกล้<br &sol;>&NewLine;แต่คนไกลกับกลายเป็นผู้โชคดี<br &sol;>&NewLine;น้ำค้างก็ยังคง คอยทำหน้าที่ของมันต่อไป<br &sol;>&NewLine;แค่เห็นดอกหญ้าให้สวยงดงามได้ เท่านี้ก็ปลื้มปริ่มใจ<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะฉันมันเกิดมา เพื่อไม่หวังอะไรแม้แต่<br &sol;>&NewLine;เธอจะรู้ไม่รู้ก็แล้วแต่ ความรักของฉันคือการหวังดี<&sol;p>&NewLine;<p>นี่แหละหนอความรัก<br &sol;>&NewLine;วัฏจักรของความรู้สึก<br &sol;>&NewLine;เพราะต่างคนต่างนึก<br &sol;>&NewLine;หลายคนก็หลายสารพัดนึก<br &sol;>&NewLine;ต่างแสดงความรู้สึก<br &sol;>&NewLine;ตีราคาค่าความรักของมันกันไปเอง<&sol;p>&NewLine;<p>ฉันเปรียบเพลงนี้ไว้เช่นความหลังที่บริสุทธิ์<br &sol;>&NewLine;จากสามัญสู่สูงสุด ความรักมันเกิดขึ้นกับคนทุกคน<br &sol;>&NewLine;แต่ว่าใครเล่าใครหนอ ที่จะหวังแค่เพียงดูแล<br &sol;>&NewLine;แต่ขอไม่ขอแม้แต่จะมาเป็นผู้ครอบครอง<&sol;p>&NewLine;<p>ใยเจ้าความรัก เป็นเช่นนี้ไม่มีเข้าใจ<br &sol;>&NewLine;คนที่หวังดี คือคนที่ใกล้<br &sol;>&NewLine;แต่คนไกลกับกลายเป็นผู้โชคดี<br &sol;>&NewLine;น้ำค้างก็ยังคง คอยทำหน้าที่ของมันต่อไป<br &sol;>&NewLine;แค่เห็นดอกหญ้าให้สวยงดงามได้ เท่านี้ก็ปลื้มปริ่มใจ<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะฉันมันเกิดมา เพื่อไม่หวังอะไรแม้แต่<br &sol;>&NewLine;เธอจะรู้ไม่รู้ก็แล้วแต่ ความรักของฉันคือการหวังดี<br &sol;>&NewLine;ไม่ใช่ฝนไม่ใช่ลำธารที่หล่อเลี้ยงความงามของเจ้า<br &sol;>&NewLine;ดอกหญ้าไม่คิดบ้างเลยหรือเปล่า<br &sol;>&NewLine;ว่าเจ้าสวยงามทุกวันนี้เพราะใคร<&sol;p>&NewLine;