เนื้อเพลง รอยหวาย – ป๋อง ณ ปะเหลียน

<p><b>เนื้อเพลง&colon; รอยหวาย<&sol;b><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <b>ป๋อง ณ ปะเหลียน<&sol;b><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <b>เพลงใหม่ 2560 &sol; 2017<&sol;b><br &sol;>&NewLine;<a name&equals;'more'><&sol;a><br &sol;>&NewLine;ยางผลัดใบแล้วหลาว<br &sol;>&NewLine;น้องสาวก็ยังไม่หลบมา<br &sol;>&NewLine;ลมฝนต้นพฤษภา ยังพัดมาให้หนาวหัวใจ<br &sol;>&NewLine;แต่วันนี้สาวนุ้ยไปอยู่ใจ พี่อดขวยใจไม่ได้<br &sol;>&NewLine;กลัวลืมคนทางนี้ หลงคำลวงชายทางนั้น<&sol;p>&NewLine;<p>จำได้หม้ายละน้อง เมื่อครั้งเราเขี่ยบ้องทำหนมลา<br &sol;>&NewLine;กินหนมไข่ปลา หนมบ้า หนมดิซำด้วยกัน<br &sol;>&NewLine;เดือนสิบทุกปีที่เราเคยหนุกกันสุด ๆ<br &sol;>&NewLine;ยิงปืนลูกอุดเขชิงช้าสวรรค์<br &sol;>&NewLine;หนังลุงโนราห์ เขาจัดมาแข่งกัน<br &sol;>&NewLine;แลกันจนหวันหัวเช้า<&sol;p>&NewLine;<p>ตอนเด็ก ๆ คิดถึงเป่ากบ<br &sol;>&NewLine;กินลูกขรบ ลูกโท ลูกหวาด<br &sol;>&NewLine;ขึ้นกำชำซัดลูกท้อนจิ้มน้ำปลา<br &sol;>&NewLine;เล่นทอยสะบ้า ทอยอีพาซัดราว<&sol;p>&NewLine;<p>พี่ยิงฉับโพล๊ะ ถูกโบว์ของน้องจนร้องไห้<br &sol;>&NewLine;ยายหวดกับไม้หวาย ยังจำได้ที่ขาพี่บาว<br &sol;>&NewLine;รอยหวายกลายเป็นความทรงจำ<br &sol;>&NewLine;ตอกย้ำซ้ำรอยเรื่องราว<br &sol;>&NewLine;ถึงตายกลายเป็นขี้เถ้า บ่าวไม่ลืมเลย<&sol;p>&NewLine;<p>หวังว่าน้องอิหลบบ้าน ด้ามขวานเคียงเลยาวไกล<br &sol;>&NewLine;บินหลาจะกินอะไร ที่ในเมืองกรุง<br &sol;>&NewLine;รถไฟที่ไม่เสียตางค์ ช่วยพาน้องนางหลบมานุ่งผ้าถุง<br &sol;>&NewLine;มาตัดยางตอนหัวรุ่ง กันสองคน<&sol;p>&NewLine;<p>ตอนเด็ก ๆ คิดถึงเป่ากบ<br &sol;>&NewLine;กินลูกขรบ ลูกโท ลูกหวาด<br &sol;>&NewLine;ขึ้นกำชำซัดลูกท้อนจิ้มน้ำปลา<br &sol;>&NewLine;เล่นทอยสะบ้า ทอยอีพาซัดราว<&sol;p>&NewLine;<p>พี่ยิงฉับโพล๊ะ ถูกโบว์ของน้องจนร้องไห้<br &sol;>&NewLine;ยายหวดกับไม้หวาย ยังจำได้ที่ขาพี่บาว<br &sol;>&NewLine;รอยหวายกลายเป็นความทรงจำ<br &sol;>&NewLine;ตอกย้ำซ้ำรอยเรื่องราว<br &sol;>&NewLine;ถึงตายกลายเป็นขี้เถ้า บ่าวไม่ลืมเลย<&sol;p>&NewLine;<p>ตอนเด็ก ๆ คิดถึงเป่ากบ<br &sol;>&NewLine;กินลูกขรบ ลูกโท ลูกหวาด<br &sol;>&NewLine;ขึ้นกำชำซัดลูกท้อนจิ้มน้ำปลา<br &sol;>&NewLine;เล่นทอยสะบ้า ทอยอีพาซัดราว<&sol;p>&NewLine;<p>พี่ยิงฉับโพล๊ะ ถูกโบว์ของน้องจนร้องไห้<br &sol;>&NewLine;ยายหวดกับไม้หวาย ยังจำได้ที่ขาพี่บาว<br &sol;>&NewLine;รอยหวายกลายเป็นความทรงจำ<br &sol;>&NewLine;ตอกย้ำซ้ำรอยเรื่องราว<br &sol;>&NewLine;ถึงตายกลายเป็นขี้เถ้า บ่าวไม่ลืมเลย<&sol;p>&NewLine;