เนื้อเพลง กวีบทเก่า – Paradox

<p>เนื้อเพลง&colon; <strong>กวีบทเก่า<&sol;strong><br &sol;>ศิลปิน&colon; <strong>Paradox &lpar;พาราด็อกซ์&rpar;<&sol;strong><br &sol;>อัลบั้ม&colon; <strong>On The Rainbow<&sol;strong><a name&equals;'more'><&sol;a><&sol;p>&NewLine;<p>แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี<br &sol;>แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน<&sol;p>&NewLine;<p>ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า<&sol;p>&NewLine;<p>อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ อ่านไปยังขำซ้ำเติมเรื่องเก่า<br &sol;>ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา<&sol;p>&NewLine;<p>จนวันที่เขาลืมเรา จู่ๆความเหงาก็เกิดมี<br &sol;>กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล<&sol;p>&NewLine;<p>ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า<&sol;p>&NewLine;<p>อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ &lpar;แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา&sol;ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา&rpar;<br &sol;>ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา<&sol;p>&NewLine;<p>เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน<br &sol;>ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำเข้าไป ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้<&sol;p>&NewLine;<p>อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ &lpar;แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา&sol;ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา&rpar;<br &sol;>ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา<&sol;p>&NewLine;<p>อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ &lpar;แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา&sol;ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา&rpar;<br &sol;>ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา<&sol;p>&NewLine;<p>ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา<&sol;p>&NewLine;