เนื้อเพลง ใบไม้ – แก้ม วิชญาณี

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; ใบไม้<&sol;strong><br &sol;>ศิลปิน&colon; <strong>แก้ม วิชญาณี เปียกลิ่น<&sol;strong> &lpar;The Star 4&rpar;<br &sol;>อัลบั้ม&colon; <strong>Gam<&sol;strong><br &sol;><a name&equals;'more'><&sol;a><&sol;p>&NewLine;<p>มองใบไม้ร่วงลงสู่พื้นดิน<br &sol;>ปลิดใบปลิวคว้างแทบจะไม่เหลือสักใบ<br &sol;>อาจเป็นเพราะว่ามันเสียใจ<br &sol;>โดนทำร้ายโดนคนทำลาย จนทนอยู่ไม่ไหว<&sol;p>&NewLine;<p>คนที่เสียน้ำตาอย่างฉันเหมือนกัน<br &sol;>เก็บมันไม่ไหวปล่อยให้มันไหลไป<br &sol;>เมื่อใบไม้ร่วงหล่น น้ำตารินหลั่ง<br &sol;>นั่นคือคนที่เขาทำร้าย นั่นคือคนไม่เหลืออะไร<&sol;p>&NewLine;<p>เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม<br &sol;>ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด<br &sol;>สิ่งที่ฉันต้องเจอ ต้องทนต้องทุกข์เท่าไหร่<br &sol;>ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ไม่เคยได้มองท้องฟ้าแล้วยิ้มได้อย่างใครใคร<br &sol;>ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป<br &sol;>มีแต่รอยน้ำตา ที่ร่วงลงไป<br &sol;>เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ ให้หลุดร่วงจน<br &sol;>ไม่เหลือซักใบ<&sol;p>&NewLine;<p>หากวันนี้เธอยังอยู่เหมือนเดิม<br &sol;>สิ่งที่ร้ายร้ายอาจกลายเป็นสวยงาม<br &sol;>เมื่อใบไม้ร่วงหล่นฉันคงมองตาม<br &sol;>ด้วยความยิ้มแย้มในใจ ไม่ใช่มองแล้วใจหายตาม<&sol;p>&NewLine;<p>เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม<br &sol;>ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด<br &sol;>สิ่งที่ฉันต้องเจอ ต้องทนต้องทุกข์เท่าไหร่<br &sol;>ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ไม่เคยได้มองท้องฟ้าแล้วยิ้มได้อย่างใครใคร<br &sol;>ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป<br &sol;>มีแต่รอยน้ำตา ที่ร่วงลงไป<br &sol;>เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ ให้หลุดร่วงจน<br &sol;>ไม่เหลือซักใบ<&sol;p>&NewLine;<p>ต้นไม้ทิ้งใบให้ร่วงลงมา<br &sol;>ไม่ช้าไม่นานยังมีใบไม้งอกเงยออกมาอย่างเดิม<br &sol;>น้ำตาของฉันที่ร่วงลงมามากมาย<br &sol;>ช่วยทำหัวใจที่แตกสลาย ให้เป็นดังเดิมได้ไหม<&sol;p>&NewLine;<p>เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม<br &sol;>ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด<br &sol;>สิ่งที่ฉันต้องเจอ ต้องทนต้องทุกข์เท่าไหร่<br &sol;>ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ<&sol;p>&NewLine;<p>ไม่เคยได้มองท้องฟ้าแล้วยิ้มได้อย่างใครใคร<br &sol;>ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป<br &sol;>มีแต่รอยน้ำตา ที่ร่วงลงไป<br &sol;>เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ ให้หลุดร่วงจน<br &sol;>ไม่เหลือซักใบ ไม่เหลือซักใบ<&sol;p>&NewLine;