เนื้อเพลง: คนลืมช้า
ศิลปิน: โบว์ลิ่ง มานิดา เรืองศรี
อัลบั้ม: Strike
ถ้าถามว่ายังคงโกรธไหม ตอบเธอได้ว่าไม่มี
เนิ่นนานจนวันนี้ ตั้งแต่เธอทิ้งไป
แต่ที่หลบไม่พบเจอ ไม่อยากคุยกับเธอ
เพราะยังไม่มั่นใจ ว่าอยู่ใกล้ ๆ ได้โดยไม่มีน้ำตา
ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา
จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้
ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด
ไม่โทษที่เธอทิ้ง จริง ๆ นะ
คนไม่รักก็ต้องไป
ไม่ได้เกลียดไม่โกรธใคร ๆ สาบาน
แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
เก่งแต่จำอะไรบ้าบอ
ยังอยู่กับคำว่าเฝ้ารอ ยังจำว่าเคยรักใคร
อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
แต่ทำอย่างไร ก็ไม่อาจลืม
ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา
จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้
ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด
ไม่โทษที่เธอทิ้ง จริง ๆ นะ
คนไม่รักก็ต้องไป
ไม่ได้เกลียดไม่โกรธใคร ๆ สาบาน
แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
เก่งแต่จำอะไรบ้าบอ
ยังอยู่กับคำว่าเฝ้ารอ ยังจำว่าเคยรักใคร
อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
แต่ทำอย่างไร ก็ไม่อาจลืม
บางอย่างคนเราฝังใจ ไม่เท่ากัน
เธอเป็นคนที่ทิ้งกันไป
เธอคงลืมง่าย ๆ ไม่นานอย่างฉัน
แต่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
จดจำอะไรบ้าบอ คนไม่รักก็ยังตั้งหน้ารอ
ไม่รู้จะเอาอะไร
อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
นี่นานเท่าไร ก็ไม่อาจลืม
สิ่งอื่นดี ๆ ที่ควรจำไว้กลับไม่จำ
แต่คนบางคนที่ทำให้ช้ำ ก็ไม่ยอมลืม