เนื้อเพลง ต้นหญ้ากับพายุ – ปาน ธนพร

<p><b>เนื้อเพลง&colon; ต้นหญ้ากับพายุ<&sol;b><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <b>ปาน ธนพร<&sol;b><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <b>ผู้หญิงยิ่งกว่าละคร<&sol;b><br &sol;>&NewLine;<a name&equals;'more'><&sol;a><br &sol;>&NewLine;ขอบคุณลมฝนที่ทำให้คนบางคนเติบโต<br &sol;>&NewLine;เมื่อชีวิตต้องเจอกับปัญหา<br &sol;>&NewLine;พร้อมใจกันรุมเข้ามาให้ท้อจนไปต่อไม่ไหว<br &sol;>&NewLine;โลกใบนี้บางทีก็ใจร้าย<br &sol;>&NewLine;บางครั้งก็ทดสอบเราด้วยชะตา<&sol;p>&NewLine;<p>อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรฝน<br &sol;>&NewLine;ต้องเจอทุกคน วันที่พายุมา<br &sol;>&NewLine;พัดเราให้ล้ม ใหเปียกน้ำตา<br &sol;>&NewLine;จนเหมือนว่าจะสิ้นใจ<&sol;p>&NewLine;<p>หญ้าต้นหนึ่งถูกพายุกระหน่ำ<br &sol;>&NewLine;ผ่านคืนบอบช้ำล่วงเข้าวันใหม่<br &sol;>&NewLine;ไม่ใช่เพียงแค่มันไม่ยอมตาย<br &sol;>&NewLine;ซ้ำรากใบมันยิ่งแกร่งกว่าเมื่อวาน<&sol;p>&NewLine;<p>ทุกครั้งที่ล้ม ที่เหนื่อยที่ล้า<br &sol;>&NewLine;ก็แค่คำท้าให้เราข้ามผ่าน<br &sol;>&NewLine;เปลี่ยนความบอบช้ำเป็นความทนทาน<br &sol;>&NewLine;แล้วเดินต่อไป และแล้วเมื่อฟ้าสว่างอีกหน<br &sol;>&NewLine;จะมีเหตุผลของความภูมิใจ<br &sol;>&NewLine;ยิ่งฝ่าพายุรุนแรงเพียงใด<br &sol;>&NewLine;เช้าวันต่อไป จิตใจของเรายิ่งแกร่ง<&sol;p>&NewLine;<p>เมื่อชีวิตจริงจริงใช้ความฝัน<br &sol;>&NewLine;ย่อมไม่ได้มีแต่วันที่ทุกเรื่องราวจะสดใส<br &sol;>&NewLine;มีปัญหาเข้ามาก็แก้ไข<br &sol;>&NewLine;ไม่ใช่จะมัวแต่โทษโชคชะตา<&sol;p>&NewLine;<p>อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรฝน<br &sol;>&NewLine;ต้องเจอทุกคน วันที่พายุมา<br &sol;>&NewLine;พัดเราให้ล้ม ใหเปียกน้ำตา<br &sol;>&NewLine;จนเหมือนว่าจะสิ้นใจ<&sol;p>&NewLine;<p>หญ้าต้นหนึ่งถูกพายุกระหน่ำ<br &sol;>&NewLine;ผ่านคืนบอบช้ำล่วงเข้าวันใหม่<br &sol;>&NewLine;ไม่ใช่เพียงแค่มันไม่ยอมตาย<br &sol;>&NewLine;ซ้ำรากใบมันยิ่งแกร่งกว่าเมื่อวาน<&sol;p>&NewLine;<p>ทุกครั้งที่ล้ม ที่เหนื่อยที่ล้า<br &sol;>&NewLine;ก็แค่คำท้าให้เราข้ามผ่าน<br &sol;>&NewLine;เปลี่ยนความบอบช้ำเป็นความทนทาน<br &sol;>&NewLine;แล้วเดินต่อไป และแล้วเมื่อฟ้าสว่างอีกหน<br &sol;>&NewLine;จะมีเหตุผลของความภูมิใจ<br &sol;>&NewLine;ยิ่งฝ่าพายุรุนแรงเพียงใด<br &sol;>&NewLine;เช้าวันต่อไป จิตใจของเรายิ่งแกร่ง<&sol;p>&NewLine;<p>ทุกครั้งที่ล้ม ที่เหนื่อยที่ล้า<br &sol;>&NewLine;ก็แค่คำท้าให้เราข้ามผ่าน<br &sol;>&NewLine;เปลี่ยนความบอบช้ำเป็นความทนทาน<br &sol;>&NewLine;แล้วเดินต่อไป และแล้วเมื่อฟ้าสว่างอีกหน<br &sol;>&NewLine;จะมีเหตุผลของความภูมิใจ<br &sol;>&NewLine;ยิ่งฝ่าพายุรุนแรงเพียงใด<br &sol;>&NewLine;เช้าวันต่อไป จิตใจของเรายิ่งแกร่ง<&sol;p>&NewLine;