เนื้อเพลง ผืนผ้าใบแห่งชีวิต – PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)

<p><b>เนื้อเพลง&colon; ผืนผ้าใบแห่งชีวิต<&sol;b><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <b>PMC &lpar;ปู่จ๋าน ลองไมค์&rpar;<&sol;b><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <b>เพลงใหม่ 2560 &sol; 2017<&sol;b><br &sol;>&NewLine;<a name&equals;'more'><&sol;a><br &sol;>&NewLine;เป็นผืนผ้าใบที่ถูกแต่งแต้ม ไปตามตำหรับเวลา<br &sol;>&NewLine;เป็นด้ามผู้กันอันสวยอันงาม ในแต่ล่ะยุคเขียนตามกันมา<br &sol;>&NewLine;เป็นภาพของผักของกิน เป็นชีวิตของคนและนา<br &sol;>&NewLine;เป็นภาพที่มีร่มเงาส่งต่อ เรื่องราวสืบทอดกันมา<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะภาพนี้เขียนขึ้นมา ผ่านวันเวลาเจ็ดร้อยกว่าปี<br &sol;>&NewLine;ยุคก่อนวาดภาพอาหรับ ช่อฉัตรวรรณี<br &sol;>&NewLine;วาดภาพลำธารแม่น้ำวาด ภาพความงามของประเพณี<br &sol;>&NewLine;เป็นภาพที่งามอนันต์ เพราะคนแข่งกันวาดภาพความดี<&sol;p>&NewLine;<p>สายลมหนาวพริ้วโบกโบย<br &sol;>&NewLine;ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น พื้นดินริมธารา<br &sol;>&NewLine;มีภูผามีแม่น้ำ มีความงามศาสตร์ศิลป์<br &sol;>&NewLine;มีชีวิตงามโสภีที่ ถิ่นนี้ ที่เชียงราย<&sol;p>&NewLine;<p>
อดีตนั้นได้เดินทางมาสู่ยุคปัจจุบัน<br &sol;>&NewLine;เป็นยุคแห่งความสามัคคี เหล่าพ้องน้องพี่จับด้ามพู่กัน<br &sol;>&NewLine;วาดภาพหอนาฬิกาวาดวัดร่องขุน วาดภาพปั้นดำ<br &sol;>&NewLine;วาดงานดอกไม้ วาดหัวมังรายไร่เชิงตะวัน<&sol;p>&NewLine;<p>เป็นภาพที่เรานั้นวาดแล้วส่งต่อไป ให้กับลูกหลาน<br &sol;>&NewLine;ให้คงซึ่งบรรพระวิไล และจงรักในอัตลักษณ์ถิ่นฐาน<br &sol;>&NewLine;รุ่นก่อนได้วาดเอาไว้บนผืนผ้าใบ<br &sol;>&NewLine;มีมาช้านานเป็นภาพของเมืองเชียงราย<br &sol;>&NewLine;เจ้าจงสืบไว้ให้เป็นวิมาน<&sol;p>&NewLine;<p>สายลมหนาวพริ้วโบกโบย<br &sol;>&NewLine;ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น พื้นดินริมธารา<br &sol;>&NewLine;มีภูผามีแม่น้ำ มีความงามศาสตร์ศิลป์<br &sol;>&NewLine;มีชีวิตงามโสภีที่ ถิ่นนี้ ที่เชียงราย<&sol;p>&NewLine;<p>เหนือสุดแดนสยามมีความงามวิไลศาสตร์ศิลป์<br &sol;>&NewLine;อัตลักษณ์ล้านนาถาดถิ่นชีวิตใต้ฟ้าสดใส<br &sol;>&NewLine;ค่ำคืนคับครั้นแสงดาวรุ่งเช้าลมหยาวพัดก๋าย<br &sol;>&NewLine;โสภีทิวทัศน์ยามบ่ายพันกายยามเย็นริมโขง<br &sol;>&NewLine;อัศดงลับฟ้าบอกลาหอนาฬิกาโสภาส่องแสง<br &sol;>&NewLine;อำพันสีเหลืองร่วมแดงสอดแสงสาดประสาทกันเด้อ<&sol;p>&NewLine;<p>สายลมหนาวพริ้วโบกโบย<br &sol;>&NewLine;ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น พื้นดินริมธารา<br &sol;>&NewLine;มีภูผามีแม่น้ำ มีความงามศาสตร์ศิลป์<br &sol;>&NewLine;มีชีวิตงามโสภีที่ ถิ่นนี้ ที่เชียงราย<&sol;p>&NewLine;<p>ที่เชียงราย ที่เชียงราย<&sol;p>&NewLine;