เนื้อเพลง กี่พรุ่งนี้ – Potato (โปเตโต้)

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; กี่พรุ่งนี้<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <strong>Potato &lpar;โปเตโต้&rpar;<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <strong>Single<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;<&excl;--more--><&sol;p>&NewLine;<p>จากรูปที่เคยสวยงาม<br &sol;>&NewLine;ผ่านมานานคงมีบางสีที่เริ่มจาง<br &sol;>&NewLine;แต่ภาพในความทรงจำ<br &sol;>&NewLine;ต่อให้นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเจน<&sol;p>&NewLine;<p>ห้องที่ยังคงมีไออุ่น<br &sol;>&NewLine;จากใครบางคนที่ยังเผลอร้องเรียกหา<br &sol;>&NewLine;แต่เหมือนว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง<br &sol;>&NewLine;ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม<&sol;p>&NewLine;<p>กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล<br &sol;>&NewLine;จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้<br &sol;>&NewLine;ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใครอีกต่อไป<&sol;p>&NewLine;<p>อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้<br &sol;>&NewLine;ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานเท่าไร<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน<&sol;p>&NewLine;<p>เหมือนว่ายังคงมีไออุ่น<br &sol;>&NewLine;จากใครบางคนที่ตะโกนร้องเรียกหา<br &sol;>&NewLine;แต่คล้ายว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง<br &sol;>&NewLine;ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม<&sol;p>&NewLine;<p>กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล<br &sol;>&NewLine;จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้<br &sol;>&NewLine;ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป<&sol;p>&NewLine;<p>อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้<br &sol;>&NewLine;ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานเท่าไร<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน<&sol;p>&NewLine;<p>กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล<br &sol;>&NewLine;จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้<br &sol;>&NewLine;ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร ไม่มีใคร<&sol;p>&NewLine;<p>กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล<br &sol;>&NewLine;จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้<br &sol;>&NewLine;ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป<&sol;p>&NewLine;<p>อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้<br &sol;>&NewLine;ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานเท่าไร<br &sol;>&NewLine;จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน<&sol;p>&NewLine;<p>ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป<br &sol;>&NewLine;ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง<br &sol;>&NewLine;ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ<br &sol;>&NewLine;รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป<&sol;p>&NewLine;<p>กี่พรุ่งนี้ พรุ่งนี้<&sol;p>&NewLine;<p>ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป<br &sol;>&NewLine;ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง<br &sol;>&NewLine;ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ<br &sol;>&NewLine;รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป<&sol;p>&NewLine;<p>ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป<br &sol;>&NewLine;ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง<br &sol;>&NewLine;ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ<br &sol;>&NewLine;รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป<&sol;p>&NewLine;