เนื้อเพลง: ชายไร้เสียง
ศิลปิน: Freehand
อัลบั้ม: เพลงประกอบหนังสือ ชายผู้ออกเดินทางตามเสียงของตัวเอง
ฝนที่โปรยปราย
สายรุ้งที่โค้งงาม พร่างพราย
งดงามเพียงใด
สายรุ้งสิ้นสุด ที่ตรงไหน
แล้วการเดินทาง
ของฉันที่ยาวนาน จนลืมจุดหมาย
บางครั้งฉันยังไม่เข้าใจ
อาจดูคล้าย
เป็นการเดินทางที่สูญเปล่า
ในการค้นหา
ความจริงที่แสนไกล
กี่ฤดูฝน ที่ผ่านไป
ฉันเรียนรู้ ด้วยบาดแผล
ได้เติบโต ได้เข้าใจ
และไม่เคยเสียดาย
สายลมไม่อาจ พัดพาย้อนไปยังเบื้องหลัง
หนทางแสนไกล แต่ฉันยังต้องไป เพียงลำพัง
มันทำให้ฉันได้เข้าใจ
อาจดูคล้าย
เป็นการเดินทางที่สูญเปล่า
ในการค้นหา
ความจริงที่แสนไกล
กี่ฤดูฝน ที่ผ่านไป
ฉันเรียนรู้ ด้วยบาดแผล
ได้เติบโต ได้เข้าใจ
และไม่เคยเสียดาย
ต้องแลกด้วยบาดแผล และ น้ำตา
แลกด้วยชีวิต และ เวลา