เนื้อเพลง เลี้ยงชีพโดยชอบ – PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)

<p><strong>เนื้อเพลง&colon; เลี้ยงชีพโดยชอบ<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;ศิลปิน&colon; <strong>PMC &lpar;ปู่จ๋าน ลองไมค์&rpar;<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;อัลบั้ม&colon; <strong>เพลงใหม่ 2567 &sol; 2024<&sol;strong><br &sol;>&NewLine;<&excl;--more--><&sol;p>&NewLine;<p>พราะกูน่ะแร็ป กันมานาน แร็ปอยู่ในกบาล<br &sol;>&NewLine;แร็ปจนโดนวิจารณ์ แร็ปตั้งแต่โดนแม่รำคาญ<br &sol;>&NewLine;เพราะกูหน่ะแร็ป จนชำนาญ แร็ปกันจนเป็นงาน<br &sol;>&NewLine;แร็ปยามรัตติกาล จนมีเงินเก็บในธนาคาร<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะกูหน่ะแร็ป ด้วยสุขใจ แร็ปใส่ไมค์<br &sol;>&NewLine;ใครจะด่าหรือว่ายังไง จะด่าจะแช่งช่างแม่งปะไร<br &sol;>&NewLine;เพราะกูจะแร็ป จนมลาย แร็ปกระจุยกระจาย<br &sol;>&NewLine;แร็ปจนมีรายได้ให้พ่อกับแม่ได้อยู่สบาย<&sol;p>&NewLine;<p>เด็กบ้านนอกบ้านนาคนหนึ่ง ผิวหยาบกร้านกลิ่นตัวเหม็นหึ่ง<br &sol;>&NewLine;จบ ม&period;3 ความรู้หางอึ่ง ประทังชีพด้วยข้าวต้มบะหมี่กึ่ง<br &sol;>&NewLine;ไม่มีแม้แชมพูจะสระผม ไม่ต้องถามเรื่องเงินจะสะสม<br &sol;>&NewLine;เอาข้าวเหนียวมาแดกกับขนม นี่มันคือชีวิตเหมือนเป็นยารสขม<&sol;p>&NewLine;<p>ตอนกูทำแม่งเหนื่อยจะตาย มึงมาเห็นตอนกูสบาย<br &sol;>&NewLine;วาสนากูไม่มีมากมาย สองมือสองเท้าตะเกียกตะกาย<br &sol;>&NewLine;เหนื่อยแค่ไหนกูไม่โวยวาย ไม่เคยโทษตีโพยตีพาย<br &sol;>&NewLine;ใช้แรงงานเป็นวัวเป็นควาย แต่ก็ผ่านมาได้กูไม่ยักกะตาย<&sol;p>&NewLine;<p>ขอบคุณมึงที่เสียสละ เงินเดือนก็ไม่ได้แต่ยังอุตสาหะ<br &sol;>&NewLine;ตามเกลียดกูอยู่ในทุกขณะ รู้แม่งทุกเรื่องเป็นตุเป็นตะ<br &sol;>&NewLine;ขอบคุณมึงที่เสียเวลา คิดคำดูถูกกันต่าง ๆ นา ๆ<br &sol;>&NewLine;ขอบคุณที่ด้อยค่าด้วยราคา จนกูนอนสบายแดกอยู่บนโซฟา<&sol;p>&NewLine;<p>มีชีวิตแล้วมันต้องสู้ ของจริงมั้ยตัวกูไม่รู้<br &sol;>&NewLine;หาเงินไปใส่ไว้ในตู้ เพราะเคยแดกแต่น้ำเต้าหู้<br &sol;>&NewLine;บ้างคนบอกว่ากูของปลอม นั้นคือสิ่งที่กูได้ยิน<br &sol;>&NewLine;จะเรียกไรตัวกูก็ยอม แต่ขอทางบ้านกูต้องมีกิน<&sol;p>&NewLine;<p>ติดจานดาวเทียม ตัวกูไหม้เกียม แต่กูก็เจียม กันอยู่ถมไป<br &sol;>&NewLine;ตอนไม่มีตัง แกงคอยประทัง แล้วเก็บตังเอาไปซื้อไมค์<br &sol;>&NewLine;ไม่มีคนคบ หรือไม่เคารพ ใครไม่อยากคบ ก็ไม่สนใจ<br &sol;>&NewLine;แม่กูต้องรอด พ่อกูต้องรอด คิดแค่นี้กูไม่คิดไร<&sol;p>&NewLine;<p>แข่งกับตัวเอง ในวันเมื่อวานก็พอ<br &sol;>&NewLine;อยากจะ ทำเพลง แล้วขึ้นไปร้องบน On the floor<br &sol;>&NewLine;มาไกล เกินฝัน แม้ใครจะด่าว่า ปญอ&period;<br &sol;>&NewLine;กูยกนิ้วให้ กูยกนิ้วกลางให้แทนกระดอ<&sol;p>&NewLine;<p>มึงล้อกูให้ขายขี้หน้า หางตามึงมองกูเป็นผีบ้า<br &sol;>&NewLine;มึงเป็นเหมือนเชื้ออะมีบา กูเลยฟาดหน้ามึงด้วยขวดซีม่า<br &sol;>&NewLine;กัดมึงกรอบเหมือนปาปริก้า เพราะว่ากูวิ่งเร็วยิ่งกว่าเสือชีตาห์<br &sol;>&NewLine;กูแข็งแรงเพราะกูกินดีน่า แต่มึงเสือกปากดีแต่ยังเป็นขี้ข้า<&sol;p>&NewLine;<p>วิ่งแข่งกันวัดที่เส้นชัย มีจุดเริ่มต้นและก็ค่อยวิ่งไป<br &sol;>&NewLine;อย่าตัดสินคนอื่นร่ำไป ควรตัดสินตัวเองและก็วิ่งให้ไกล<br &sol;>&NewLine;กูยอมตายกับสิ่งที่ทำ แต่ไม่ให้คำของมึงชี้นำ<br &sol;>&NewLine;กูรู้ดีไหนขาวไหนดำ มึงก็ได้แค่พูดแต่กูลงมือทำ<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะกูน่ะแร็ป กันมานาน แร็ปอยู่ในกบาล<br &sol;>&NewLine;แร็ปจนโดนวิจารณ์ แร็ปตั้งแต่โดนแม่รำคาญ<br &sol;>&NewLine;เพราะกูหน่ะแร็ป จนชำนาญ แร็ปกันจนเป็นงาน<br &sol;>&NewLine;แร็ปยามรัตติกาล จนมีเงินเก็บในธนาคาร<&sol;p>&NewLine;<p>เพราะกูน่ะแร็ป ด้วยสุขใจ แร็ปใส่ไมค์<br &sol;>&NewLine;ใครจะด่าหรือว่ายังไง จะด่าจะแช่งช่างแม่งปะไร<br &sol;>&NewLine;เพราะกูจะแร็ป จนมลาย แร็ปกระจุยกระจาย<br &sol;>&NewLine;แร็ปจนมีรายได้ให้พ่อกับแม่ได้อยู่สบาย<&sol;p>&NewLine;