เนื้อเพลง: ด้วยสมองและสองเรา
ศิลปิน: PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)
อัลบั้ม: Single
แบกใจดวงน้อย ข้ามสีทันดร
เคยรอนแรมจากจร กลับสู่นา
ถิ่นฐานที่สุดท้าย ร่มไม้ชายคา
อยู่กันเป็นยาตา คงสุขใจ
ด้วยสมองและสองเรา แม้มีไม่เท่าไหร่
หากเรานั้นยังเข้าใจ อะไรที่จีรัง
มันคือความรักที่แท้จริง ใช่อิงสตังค์
ยังมีเธอยังมีหวัง เมื่อมีใจ
แม้ว่าตัวฉันจน เป็นคนรากหญ้า
ไร้ซึ่งใบปริญญา การันตี
แต่ใจฉันรักจริง ไม่หลีกหนี
ฉันมีความสุขดี เมื่อมีเธอ
ไร้ซึ่งมรดกที่ตกทอด จากรุ่นตา
ฉันมีแค่คูโบต้า ที่ตกมาจากรุ่นพ่อ
ภาพที่ได้เห็น ปรากฎมันจึงเป็นที่ชินกะนา
มันจึงชินลูกกะตาเหมือนม้ากะลาที่ชินกะล่อ
ขอใครสักคน ฉันอยากจะขอใครสักคน
ที่อยากจะมาอยู่ข้างกายตราบจนวันตายแม้ฉันจน
เดินบนทางค่อนข้างขรุขระ ไม่มีฐานะทางชั้นชน
ไร้สังวานประดับประดาไม่สวยโสภาดังชั้นพรม
ถ้าหากว่าฉันจน แต่ก็เป็นคนเหมือนดังกับใคร
ชายอื่นอาจเป็นเหมือนยุง พอแดกเต็มพุงแล้วบินจากไป
รักของฉันก็ไม่ต้องเสี่ยงทาย กระดาษ หัวก้อย ค้อนหรือกรรไกร
รูปธรรมจะบังเกิดตรงหน้า และมันเลอค่ามากกว่าสิ่งใด
โบกี้รถไฟไม่อาจเขยื่อนและเลื่อนไป
จำต้องอาศัยหัวจักรที่เรียกว่ารักแล้วเคลื่อนไป
ฉันจึงเป็นหมองรองราง ปูทางให้กับรถไฟ
เมื่อปัจจัทั้งหลายมันครบ เราจึงปรารถพบกับเส้นชัย
แม้ว่าตัวฉันจน เป็นคนรากหญ้า
ไร้ซึ่งใบปริญญา การันตี
แต่ใจฉันรักจริง ไม่หลีกหนี
ฉันมีความสุขดี เมื่อมีเธอ
แม้ว่าตัวฉันจน เป็นคนรากหญ้า
ไร้ซึ่งใบปริญญา การันตี
แต่ใจฉันรักจริง ไม่หลีกหนี
ฉันมีความสุขดี เมื่อมีเธอ