เนื้อเพลง: ข้าวของเครื่องใช้
ศิลปิน: บี พีระพัฒน์
อัลบั้ม: Medium Rare
คิดว่ามันจะดี ไม่เจอหน้ากันอย่างนี้
ไม่มีใครชวนทะเลาะให้วุ่นวายใจ
ฉันไม่เป็นอะไร แต่โต๊ะ เก้าอี้ บันได
มันคอยเอาแต่ถามว่าเธออยู่ไหน
แก้วน้ำ จานชาม และโคมไฟ ผ้าม่าน
ประตูเหงากันใหญ่ มันร้องเป็นเสียงเดียวว่าคิดถึง
เธอได้ยินบ้างไหม คำว่าคิดถึงเธอมันคอยกวนใจ
ไม่ว่าอยู่ตรงไหน มันก็ยังได้ยินวนเวียนอย่างนี้
ทุกวินาทีที่ไม่มีเธอ นั้นเหมือนอะไรมันหายไป
ห้องก็เป็นอย่างเดิม ข้าวของก็วางที่เดิม
แต่ฉันไม่รู้จะวางสายตาตรงไหน
ฉันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เริ่มจะทนไม่ไหว
ที่ข้าวของเครื่องใช้มันบ่นว่าเหงา
หนังสือ โซฟา นาฬิกา ลิ้นชัก ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า
มันร้องเป็นเสียงเดียวว่าคิดถึง
เธอได้ยินบ้างไหม คำว่าคิดถึงเธอมันคอยกวนใจ
ไม่ว่าอยู่ตรงไหน มันก็ยังได้ยินวนเวียนอย่างนี้
ทุกวินาทีที่ไม่มีเธอ นั้นเหมือนอะไรมันหายไป
แก้วน้ำ จานชาม และโคมไฟ ผ้าม่าน
ประตูเหงากันใหญ่ มันร้องเป็นเสียงเดียวว่าคิดถึง
เธอได้ยินบ้างไหม คำว่าคิดถึงเธอมันคอยกวนใจ
ไม่ว่าอยู่ตรงไหน มันก็ยังได้ยินวนเวียนอย่างนี้
ทุกวินาทีที่ไม่มีเธอ นั้นเหมือนอะไรมันหายไป
เธอได้ยินบ้างไหม คำว่าคิดถึงเธอมันคอยกวนใจ
ไม่ว่าอยู่ตรงไหน มันก็ยังได้ยินวนเวียนอย่างนี้
ทุกวินาทีที่ไม่มีเธอ นั้นเหมือนอะไรมันหายไป