“อย่ารอให้ถึงวันสุดท้าย” เพลงที่ แต่งเนื้อร้อง ทำทำนอง และร้อง โดย พยัต ภูวิชัย จากอัลบั้ม ดูโอโสตาย ซึ่งเป็นโปรเจคหนึ่งจากค่ายเพลง บ้านเพลงพยัต เพลงสุดซึ้ง ที่ร้องถึงคนเป็นแม่ เข้าอกเข้าใจคนเป็นแม่อย่างยิ่ง เป็นเพลงที่ฟังดู “จริง” เขียนจากความรู้สึก เหมือนเป็นการสื่อความรู้สึก ไม่ใช่การทำเพลงทั่วไป ที่ทำออกมาแค่งั้น ๆ แล้วพยายามให้คนซึ้งไปกับมัน แต่เพลง “อย่ารอให้ถึงวันสุดท้าย” เหมือนคือการสื่อสารความรู้สึกในใจของแม่ แล้วออกมาผ่านถ้อยคำที่สวยงาม ทำให้เข้าถึงจิตใจและความรู้สึกได้อย่างดี และตักเตือนให้คนเป็นลูกรู้ว่า อย่ารอจนสายเกินไป ที่จะคิดถึงแม่ และเป็นห่วงดูแลแม่
ท่อนที่ขึ้นมาแล้วทำให้ผมชอบเพลงนี้เลยทันทีเลยคือท่อนแรกของเพลงนี้ ที่ร้องว่า
“ไอ้คนช่างฝัน คนนั้นขโมยลูกแม่ไป”
ไม่รู้คนอื่นจะคิดอย่างไร แต่เป็นอะไรที่ใช่ ที่ตรงจริง ๆ ลูกของแม่ทุกคน ต้องจากบ้าน จากแม่ จากครอบครัวไป ด้วยความตั้งใจจะตามความฝันของตัวเอง แต่สำหรับหัวอกของแม่คือ มีอะไรบางอย่าง พรากลูกไปจากแม่ ทำให้ต้องลาจาก ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้ชั่วคราว มีกลับมาเยี่ยมบ้าง แต่ต้องห่างไกลกันเหลือเกิน แต่สิ่งที่แม่ทำคือปล่อยให้ลูกไปตามความฝันของตัวเอง และคอยให้ลูกส่งข่าวมา เมื่อคิดถึงกัน เท่านั้น
ผมขอยกให้เพลงนี้เป็นเพลงเกี่ยวกับ “แม่” ที่เพราะที่สุด ที่ดีที่สุด เท่าที่เคยฟังมา ด้วยเนื้อหาที่โดนใจ เสียงร้อง เสียงดนตรี ที่ไพเราะลงตัว แม้เนื้อหาไม่ได้เป็นความรักหนุ่มสาว แต่ก็ทำให้ฟังแล้วติดหู อยากฟังซ้ำหลาย ๆ รอบเลยทีเดียวครับ